Lanza Álvarez, Francisco, 1892-1951

Naceu en Ove, Ribadeo, vila na que cursou os seus estudos, na que viviu ata 1931 e á que dedicou as súas máis estimables atencións históricas. Aquí fundou e dirixiu diversos xornais na segunda década do século, o máis importante, en 1919, o semanario "La Comarca", onde desenvolveu unha vocación xornalística que mostraba un profundo espírito liberal e un fino humorismo en todos os seus comentarios sobre a vida política e social da localidade.
Na década de 1920 preparou unha obra sobre a historia de Ribadeo que o converteu nun auténtico cronista da vila e das súas máis ilustres habitantes, aos que dedicou o capítulo final da análise histórica.
Conseguiu publicala en Madrid grazas ao apoio dos seus amigos Carlos e Amando Súarez Couto, a quen está dedicado o libro e que colaboraron nas ilustracións.
Foi sobre todo un autodidacta, un xornalista vocacional que colaborou no Faro de Vigo e en El Sol.
As súas apetencias intelectuais dirixíronse cara aos estudos históricos; integrouse en 1927 como membro do Seminario de Estudos Galegos e escribiu varios artigos para a revista Nós e o Boletín da Real Academia Galega.
Emigrou a Arxentina en 1931, precisamente polos mesmos días en que desaparecía en España a Monarquía de Alfonso XIII, o que non deixa de ser estraño nun personaxe que simpatizaba coas ideas republicanas.
Na súa nova patria seguiu colaborando en revistas e xornais bonaerenses, e alí morreu en xaneiro de 1951.
O patriarca do nacionalismo galego, Antón Villar Ponte, escribiu un prólogo para a primeira edición da súa obra histórica "Ribadeo antigo", que se converteu nun panegírico do autor. Desde 1971 unha agrupación cultural ribadense leva o seu nome.
Antonio Prado Gómez (Real Academia de la Historia)