Prado, Germán, 1891-1974

Naceu no seo dunha modesta familia e ingresou sendo neno no oblatorio do mosteiro de Santo Domingo de Silos (Burgos), preto do seu pobo. Profesou a vida monástica o 8 de decembro de 1909 e ordenouse sacerdote o 18 de setembro de 1915. Dotado dunha preciosa voz foi durante moitos anos primeiro cantor do mosteiro e presidiu varias oposicións a sochantre en diversas catedrais. Desde 1917 a 1920 residiu en Madrid, completando os seus estudos musicológicos e dirixindo os seus pasos á investigación sobre o canto da antiga liturxia hispana. Foi un entusiasta propagador do canto gregoriano, seguindo as directrices marcadas polo papa Pío X, e ditou numerosas clases de canto en diversos seminarios e residencias relixiosas de España e Portugal. Desde 1922 a 1948 foi mestre de coro en Silos.
Desde 1924 a 1928 foi director da "Revista Eclesiástica", por entón baixo a responsabilidade da comunidade silense. O comezo da guerra civil española sorprendeulle en Bérriz (Guipúscoa), onde se achaba dando clases de gregoriano ás Franciscanas Misioneiras. Despois de moitas vicisitudes puido regresar a Silos en maio de 1937. Desde 1948 viviu no priorado da nosa Señora de Montserrat de Madrid sen cesar por iso no seu labor difusora do canto gregoriano.
Aínda que publicou numerosas obras de haxiografía e de pastoral litúrxica, o pai Germán é recoñecido, xunto ao seu irmán en relixión, o pai Casiano Rojo, como un dos que mellor profundaron no coñecemento do canto da antiga liturxia hispana. De feito, foron eles quen logrou identificar e rescatar as escasas pezas deste repertorio que poden ser cantadas hoxe coa seguridade de responder á melodía orixinal.
Real Academia de la Historia